Menu
Gildia Pióra na Patronite

Pomocy.

8772 wyświetlenia
43 teksty
0 obserwujących
  • 26 January 2009, 20:56

    No cóż. W takim razie kiedy już dopłyniemy do brzegu, by się zrewanżować za ocalenie życia zapraszam do mnie na ,,zwykłą ciepłą herbatę..."

  • 26 January 2009, 13:28

    Co do herbaty... to ani miętowa ani owocowa mi nie pasuje... ja chcę zwykłej ciepłej herbaty... takiej bez dodatków.

  • 26 January 2009, 12:04

    Rozumiem. Więc dopóki się nie przyzwyczaję, będę się topi. pozostaje nadzieja, że jeszcze kiedyś ktoś mi pomoże i użyczy koca, kiedy jest taka potrzeba.

    Co do Mentosa to może i masz rację. Jednak w termosie była mięta, a nie herbata owocowa; wiec to Mentos miętowy.

  • 26 January 2009, 08:11

    Długo... Nie wiem... Mi zajęło to sporo czasu... ale jak widzisz ja dorobiłem się już w tej dziedzinie własnego kutra WOPRu. Tyle że jest to nówka, jeszcze nie śmigana. No i... nie bardzo jeszcze wiem jak go obsługiwać...
    (to nie logiczne żeby Mentos był tylko miętowy! powinien być owocowy...)

  • 25 January 2009, 22:07

    To możliwe. Długo będę się przyzwyczajać? nie zapominaj że jestem na łodzi. Zimno tu, kiepski koc =]......

    Sylwilli głupio, że razem z Viki pozbawiły Mentosa mięty. (swoją drogą to logiczne że Mentos ma miętę w termosie)

  • Mentos

    25 January 2009, 22:00

    (Bierze termos, odkręca i odwraca do góry dnem. Nic nie ma. Wzdycha, odbija się wiosłem od dna i leżąc na dnie łupinki odpływa. Ciągle gra dalszą część utworu.)

  • 25 January 2009, 21:58

    Hmm... widać się jeszcze nie przyzwyczaiłaś...

  • 25 January 2009, 21:56

    ja nie pływam, ja się topię =]

  • 25 January 2009, 21:54

    Sylwilla jest zaskoczona pomocą ratownika. Z zamyślenia wyrywa ją odpływający Mentos. Woła za nim, żeby szybko wrócił. Przypływa.Dziewczyna oddaje mu termos, serdecznie dziękując.

  • 25 January 2009, 21:53

    A tak w ogóle to jakbyście nie wiedzieli gdzie jesteśmy... to właśnie pływamy sobie po oceanie smutku. Problem w tym że jeśli za długo się po nim pływa to można zagubić się w uśmiechu...